Tam bir aptal olmalıyım!

Herkesi iyi sandım. Bana zarar vermezler hatta severler sandım. Yanılmışım. Bile bile canımı yakmaktan vazgeçmedim. Kendimi ağlattıkça,ağlattım. Mazoşist biriyim belki. Ne yazık.
Narin bedenimi param parça yaptım. Hislerimi körelttim. Nasıl attığını bilmediğim kalbimi dinlemeyi bıraktım. Sevemiyorum,güvenemiyorum. Arkadaş dahi edinemiyorum. Herkesin kafasında bir çift boynuz var sanki. Belki insanlarda kendimi görüyorum. Benim melek olduğumu kim söyledi? Keşke şeytan olsaydım. Zavallı bir insanın önünde eğilmezdim. Dimdik,güçlü,kararlı...
Olmadı. Hep iyi olduğum için ağladım. İyi olmak ne kazandırdı? Parçalandım. Saygı duyulmadı bana. Ah keşke biraz olsun saygı duyulsaydı şu benliğime. Saygı duyulacak neyim kaldı ki?
İsteklerim var. İsteklerimi karşılayacak hiçbir şey yok. Boşu boşuna yapılmış listelere bakıyorum. Adını "yapılacaklar listesi" koymuşum. Yapmayacaklarımı sıralamışım. Adını yanlış koymuşum; yapılmayacaklar istesi olmalıydı.
Tam bir zavallıyım. Öldüğüm gün, "Nasıl bilirdiniz?" sorusuna, "Zavallıydı." demelerini isteyecek kadar...

Neden böyle olmak zorundaydı ki?
Sonumuz böyle mi olmalıydı?
Neden sevmedi ki beni?
Sevmeyi hiç mi denemedi?

A Perfect Circle - 3 Libras

Her şey bitti artık.
Açıklama yapmaya,özür dilemeye gerek yok. Sadece bitti.
"Keşke bitmeseydi." dediğim günler oldu. Sadece her gün.
"Ondan nefret ediyorum." dediğim günler oldu. Sadece 1 saniye.
"Belki yeniden başlarız." dedim. Sadece her sabah.
Sevgim tükenmedi,nefret edemedim. Sadece sevdim.

Artık ben de buradayım. Kimsenin okumayacağı bir yerde yazmak iyi gelecek sanırım bana. Burası günlük formatında bir yer olacak. Bazen hergün bazen de ayda 1 defa güncelleyebilirim.